عکسِ زیر کهکشانِ راه شیری را نشان می‌دهد و سیاره ما مانند قطره‌ای‌ست افتاده در میان اقیانوس! تا به امروز دانشمندان توانسته‌اند ٢٠٠ میلیون کهکشان را شناسایی کنند!
حال ما بیائیم فرض کنیم که این دستگاه دهشت‌انگیز و شگفت‌انگیز و حدود ناپذیر، آفریننده‌ای داشته است و این آفریننده تمام کارهای خود را رها کرده و آمده در آن قطره ناچیز در میان اقیانوس، عده‌ای را پیدا کرده و نماینده خود اعلام کرده (پیغمبران) و این افتضاح و بدبختی و جنگ و دو دستگی را بوجود آورده...
یعنی آفریننده‌ای با این عظمت تا این حد بدبخت و بیچاره شده که باید یواشکی پیغام خود را در گوش یک عده‌ای بخواند و آن‌ها نیز هر آنچه خواستند از سوی آن آفریننده تحویل مردم بدهند؟
خُب برای فهمیدن این حقایق که نباید حتمن دانشمند باشیم یا مدرک دکترا داشته باشیم. کافی‌ست تعصب را از خودمان دور کنیم، شروع کنیم بدون پیش‌داوری دربارهٔ چیزهایی که از کودکی به ما آموخته‌اند، پژوهش کنیم، تحقیق کنیم، تمام جوانب باورهایمان را بررسی کنیم، "از تغییر نترسیم"، به فکر دیگران کاری نداشته باشیم.
حتی اگر تشخیص دادیم که پدر و مادر ما نمی‌توانند دست از خرافات و توهمات بردارند، آن‌ها را به حال خود بگذاریم ولی اجازه ندهیم افکار پوسیدهٔ خودشان را بر ما و نسل‌های بعدی تحمیل کنند. به نظر من، هیچ ملّتی به آزادی پایدار نخواهد رسید مگر زمانی که اکثریّت آن‌ها به آگاهی واقعی رسیده باشند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر