سفسطه: اگر قیامتی وجود داشته باشد، ما که در این دنیا مسلمان بودهایم به بهشت خواهیم رفت و شما ضرر خواهید کرد و به جهنم خواهید رفت! اگر قیامتی هم وجود نداشته باشد و خدایی نیز وجود نداشته باشد، نه ما ضرر کردهایم و نه شما ضرر کردهاید، بنابر این راه حل منطقی این است که انسان کاری را انجام بدهد که ریسک به ضرر کمتری داشته باشد، بنابر این موسی به دین خود و عیسی به دین خود!
پاسخ: اشکالی که در این سفسطه وجود دارد این است که این اشخاص تنها به بعد شخصی دین توجه میکنند، این گفته در صورتی صحیح بود که دین تنها به خانه و مسجد محدود میشد و شریعت دینی زندگی روزمره و اقتصاد و روابط اجتماعی و سیاسی را شامل نمیشد.
آری درست است، اگر دینداران در خانه بنشینند و الله را بپرستند یا مسیح را بپرستند یا یهوه را بپرستند یا اهوره مزدا را یا بت و گاو و خورشید یا هر جانور یا موجود دیگر را، برای انسانهای دیگر فرقی نمیکند و صدمهای به اجتماع انسانی زده نمیشود، اگر در خانههایشان روزی ۱۷ رکعت نماز بخوانند یا ۸۰۰ رکعت نماز بخوانند، جز به زندگی خود ضربهای وارد نمیکنند، هرچند همان کارها هم به نوبه خود عاطل و باطل هستند، اما آیا دین اسلام و مذهب تشیع را میتوان در همین حد نگاه داشت؟ آیا دینی که برای اهداف سیاسی طرحریزی شد و مذهبی که ۱۲ امامش همگی ادعای خلافت داشتند و همواره با سیاست در هم آمیخته بود را میتوان یک دین فردی پنداشت؟
پاسخ منفی است، دین در جامعه نفوذ خواهد کرد و فقر فرهنگی را به جامعه خواهد آورد، فلسفه (علم دوستی) را نابود خواهد کرد، شایسته سالاری را نابود خواهد کرد، قدرت را در جامعه به دست طبقهٔ روحانیون (سرمایهداران دینی) خواهد داد و جامعهای عصبی و ضدِّ ارزش ایجاد خواهد کرد!
زیباییهای جامعه و زیبارویان جامعه را با چادر سیاه و روسری خواهد پوشاند، حق اندیشیدن را از انسانها خواهد گرفت، جامعه را به جامعهای تبدیل خواهد کرد که مغزها از آن فرار خواهند کرد، جامعهای که نیروهای مفید از آن فرار خواهند کرد، جامعهای که همه به فکر خویشند و هیچکس فکر جامعه و اجتماع در بعد کلان آن نیست، جامعهای که همه از هم میدزدند، جامعهای که تفکر و هارمونی و زیبایی ارزش خود را از دست خواهد داد و در نهایت جامعهای که یک بیمار عقب مانده روانی رهبریت آنرا بر عهده خواهد گرفت و طرفدارانی نیز پیدا خواهد کرد.
گردآورنده : میلاد سلطانپور
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر